Voor wie van plan is langer op reis te gaan even een kleine waarschuwing: het is ook héél vermoeiend… Wij waren al bijna 2 maanden onderweg en toe aan zon, zee en strand, zoals je wellicht al had gelezen in onze vorige post. Na bijna een dag reizen, waren wij na aankomst in de Filipijnen (Puerto Princessa) een beetje te uitgelaten, omdat we eindelijk in de warmte zaten. Een beetje te vrolijk en blij hebben wij ons op de bar gestort en hebben de daarop volgende dag voornamelijk gehangen in ons hostel. Elke beweging was (vooral voor Marleen) te veel. Enthousiasme om in de tropen te zijn, vermoeidheid, een goede bar en nog betere barmannen, zijn niet de beste combi. Ondanks onze (ruime) ervaring met Bar Boef (Roderik en Sabine, mochten jullie dit lezen…een whiskey en een gin tonic graag), zijn wij blijkbaar erg hardleers. Het hostel is een aanrader, maar verder hebben we niks gezien van Puerto Princessa…Het is er vast prachtig… El Nido Bijgekomen van de ‘moeder der hangovers’, zijn we de volgende dag in de minivan naar El Nido geladen. ‘Gezellig’ met zijn vier op de achterste bank van het busje. Rogier zat met zijn grote lijf op het extra klapstoeltje van de bank, dat niet echt berekend was op zijn 100 kilo. Bij elke rempartij leek het bankje het te begeven. Maar het hield! En toen, na 5 uur rijden en schommelen: El Nido! Wat een chaos, drukte en warmte. Gelukkig zaten wij 20 minuten lopen vanaf het stadje en was de zee hetgeen wat ons uit onze slaap hield in plaats van scooters, driewielers en dronken Engelsen (dat laatste vermoeden we aangezien we zo snel mogelijk uit het centrum weg zijn gegaan). Marleen had het zwaar. Ze kreeg een flinke verkoudheid te pakken. Hoe is het mogelijk?! Rogier liep daarvoor weken te snotteren en bij aankomst in 30 graden ligt Marleen plat. Gelukkig was ons doel om uit te rusten en het niks doen tot een kunst te verheffen. Wat dat betreft ‘mission accomplished’. Expeditie Op 3 december gingen wij op ‘expeditie’ met Buhay Isla van El Nido naar Coron. Met 14 toeristen en 8 bemanningsleden stapten wij op een ‘banga boot’ (nee, heeft niets te maken met de befaamde banga-lijstjes) om naar Coron te varen. Je kan er voor kiezen om dit in 8 uur te doen, maar wij deden er 3 dagen over. Een absolute aanrader! We zijn die dagen wezen kanoën, zwemmen en veel snorkelen. Twee avonden slapen in kleine luxeloze hutjes, de douche was een emmer koud water, máár wel heerlijk eten en rum cola’s bij zonsondergang. Het was wel opmerkelijk dat er nog een stel uit Haarlem op de boot zat. En het was nog opmerkelijker dat wij ze in Haarlem nooit zijn tegen gekomen. Ze wonen praktisch om de hoek. De man van het stel traint (af en toe…) in dezelfde sportschool als ons en we bezoeken dezelfde kroegen in Haarlem. Vooruit, nog een opmerkelijk feit… de vier Haarlemmers waren de enigen van de 14 opvarenden die drank hadden ingeslagen… wij weten niet precies wat dit zegt over ons…of Haarlem. Maar wij lagen natuurlijk direct goed in de groep. Ps: Maaike en Michel, wij komen volgend jaar zomer een borrel doen en ‘het ei’ op halen, mocht die de tocht naar Haarlem hebben overleefd… Nog even voor de thuisblijvers een kleine sfeerimpressie van deze drie onwijs toffe dagen.
Coron Na drie dagen ‘afzien’ is het tijd voor LUXE. Ja met hoofdletters. Wij zitten in La Natura resort en dat is een al chillaxen. Zwembad, groot bed, fijne (warme!) douche, heerlijk eten en ontzettend vriendelijke bediening. Overigens zijn alle Filipijnen ontzettend vriendelijk, maar in combinatie met deze plek was het extra genieten. Oké, we hebben niet alleen maar niks gedaan. Een dag hebben we een scooter gehuurd om het eiland rond te rijden. We zijn eerst langs een dokter gegaan, omdat Rogier zijn oren bedachten dat dit een prima tijd was om (weer) eens dicht te gaan. Helaas konden ze zijn oren niet uitspuiten, dus een uur verder en een hoop geprut, zitten zijn oren nog steeds dicht. Overigens kan Rogier nu wel meedoen aan de #metoo-discussie. De dokters-assistent (een man) vond het nodig om af en toe in zijn schouders te knijpen (…). Wat betreft de oren, to be continued… Marleen is nog gaan snorkelen bij Siete Pecados, wat echt ontzettend mooi is. Mooi en kleurrijk koraal, veel vissen (groot en klein) en niet al te druk. Zij heeft een school kleine barracuda’s, een school inktvissen gezien en ook Nemo gevonden (die overigens gewoon in zijn anemoon zat bij z’n vader. Waarom ze daar een hele film over gemaakt hebben, is ons een raadsel). Als we een dag extra hadden, waren we zeker nog de andere kant op gereden van Coron. Onderweg naar het vliegveld, zagen wij een totaal andere kant van het eiland. Een soort van hoogland tussen de bergen, zonder de palmbomen en bamboe, verrassend anders en erg mooi. Malapascua Onze reis heeft ons momenteel naar Malapascua gebracht, een eilandje ergens ten noorden van het eiland Cebu. De volgende bestemming is nog onbekend. Jullie zien het vanzelf voorbij komen (op Instagram).
Voor (meer) foto's, klik hier.
