Voor de laatste weken van ons sabbatical, wilden we tóch nog een tropisch eiland aan doen… Het is hard werken zo’n mooie bruine kleur (minder witte kleur, gekleurd zijn, een kleurtje hebben, wat mag je nog zeggen in Nederland?), maar het moet wel een beetje leuk blijven. Om een leuke plek te vinden om die bruine kleur een beetje bij te werken, hadden wij een paar ‘eisen’; tropisch, strand, fijne plek en makkelijk te bereizen. Het werd Pulau Weh, een eiland ten noorden van Sumatra.
Sharia
Nadat we alles hadden geregeld, lazen we over de Sharia-wetgeving die hier van toepassing is. Oeps, die hadden we even over het hoofd gezien… Maar gelukkig nemen ze het niet zo nauw met deze wetgeving. Als (westerse) vrouw hoef je je niet helemaal te bedekken en zagen wij ook genoeg lokale dames zonder hoofddoek. Ook mogen niet-moslims gewoon een biertje bestellen. Zelfs cocktails waren (soms) verkrijgbaar en wij hebben tweemaal een fles wijn op de kop weten te tikken. Elke zaterdagavond wordt er op ons resort een feest gegeven. Zogenaamd voor de gasten, maar feitelijk een excuus voor de eigenaresse (een omhoogevallen, Indonesische Posh Spice, die teert op het geld van haar Zwitserse pinautomaat..eh...man) en haar posse om het hier op een zuipen te zetten...
Zie hier het bewijs van de wijn tijdens de 16e keer dat Rogier zijn 25e verjaardag vierde =>
Alcohol smokkelen
Volgens de wetgeving is alcohol verboden, maar op Pulau Weh beseffen zij dat toeristen toch echt een drankje wel kunnen waarderen. (Lucky us!) Dus smokkelen de resorts alcohol via Jakarta naar Pulau Weh, met onder andere behulp van het leger. Ja, echt… maar goed. Niets te vrezen dus van de sharia-wetgeving, lekker heen gaan dus!
Over smokkelen gesproken. Marleen is samen met een medewerker, van het resort waar wij zaten, op pad geweest voor een fles wijn. Aangezien het resort zelf niets meer had, konden wij één fles kopen bij het nabijgelegen resort. Met een lege laptoptas, geld (omgerekend zo’n €30) en haar meest onschuldige blik ging Marleen op pad. Bij het andere resort werd de tas aangenomen en mee naar achteren genomen. De fles wijn ging erin en de tas werd in het restaurant even open geritst voor een goedkeurende blik van Marleen. De fles zat erin dus geld afgegeven en weer terug. Een spannende film was er niets bij…
Seaview
Wij zaten eerst in een hele ruime deluxe kamer met airco. Lekker, maar niet wat wij zochten voor ons laatste weekje strand. Dus wij zijn verkast (zodra die beschikbaar was) naar een beachfront bungalow. Tegen het uitzicht vanaf ons balkonnetje, kan geen deluxe kamer op!
Pulau Weh
Het eiland bestaat grotendeels uit ongerepte natuur, de wegen zijn goed en verder is het eiland (ook niet heel verrassend) heerlijk rustig. Er komen enkele westerse toeristen en in het weekend wat meer binnenlandse toeristen. Wij houden ervan!
Apenstreken
Tijdens het scooteren zijn wij meerdere malen apen tegen gekomen. Marleen had al gelezen dat die agressief kunnen zijn, maar de paar keer dat wij langs ze zijn gekomen was er niets aan de hand. Behalve de laatste keer… ze zaten midden op straat en Rogier toeterde om ze aan de kant te krijgen. Dit had het averechtse effect; ze kwamen juist op ons af! Gas erop en doorrijden! Achteraf was het toeteren dus de verkeerde actie, daardoor worden ze juist agressief. Handig om eerder te weten, dus vandaar dat wij er toch een stukje tekst aan wijden ;-) Dan weten jullie in ieder geval what not to do.
Snorkeltour
Tijdens een van onze scooter-uitstapjes raakten wij, bij een Italiaans restaurant met enkele bungalows, in gesprek met een Canadees stel. Later die week bleken zij te verkassen naar Casa Nemo (waar wij zaten) en wilden, net als wij, een snorkeltour doen. Aangezien je een boot afhuurt voor een vast bedrag kan je mooi deze kosten delen. Dus voor slechts €20,- waren wij een ochtend onder de pannen. Voor dat geld? Ja! Maar verwacht geen luxe… Erg comfortabel was het niet op de gammele kleine vissersboot, maar het snorkelen was het meer dan waard.
De wondere onderwaterwereld van Pulau Weh
Het was net het aquarium in Blijdorp. Door alle soorten gekleurde vissen die wij hebben gezien, was het een geweldige ervaring. Het water was glashelder. Ook hebben wij tussen scholen met vis gezwommen en zagen wij barracuda’s voorbij komen. Deze snorkelervaring vonden wij uiteindelijk zelfs beter dan die in op de Filipijnen, vanwege de enorme hoeveelheid vis die je ziet. Wel is het koraal in de Filipijnen mooier, maar je ziet daar gewoon minder vissen.
Pulau Weh staat bekend als duiklocatie. Maar ook als je, net zoals wij, niet duikt, kan je je hier dus prima vermaken!
Last but not least...
Dit was onze laatste stop op Sumatra. Natuurlijk hadden wij in deze twee en een halve week heel veel meer kunnen zien en doen op dit enorm grote eiland. Maar ja, daar hebben wij gewoon geen zin meer in. ‘Travel slow’ bevalt ons erg goed. Wij vonden Pulau Weh waanzinnig relaxed en mooi. Wij konden ons geen betere eiland bedenken om onze laatste week zon, strand en wijn te vieren.
Een fotoverslag van onze weken op Sumatra vind je hier: https://rogier-marleen.wixsite.com/sumatra
Wij zijn ons ondertussen aan het vermaken in Singapore. Even totaal wat anders dan de rust en het ‘back to basic’ leven in Indonesië. Maar, tipje van de sluier, wat een fijne stad is dit!
