Ho Ho Ho Chi Minh City
- Rogier & Marleen
- 31 dec 2017
- 3 minuten om te lezen
Met een vertraging van 3 uur landen we eindelijk in Manilla. We zijn opgelucht wanneer we (doodmoe) aankomen in ons appartementje. De opluchting is van korte duur. Marleen zet haar tas neer en zegt: ‘Oh, kakkerlakken…’. In 2 minuten zien we een halve familie wegschieten over de eettafel en de vloer. Waar de rest is, willen we niet weten en we wachten er zeker niet op. Rogier rent naar een een hotel aan de overkant van de straat. Om 01.30 uur ’s nachts verkassen we. Voor ‘slechts’ €130,- hebben wij een standaard kamer met een schoon (!) bed en geen kakkerlakken. De duurste 6 uur slaap ooit… Hoewel... slapen is niet echt gelukt. Je bent immers al uren bezig met wakker blijven dat je de slaap ook niet echt meer kan vatten.
Op vrijdag 22 december vlogen wij naar Ho Chi Minh City (HCMC), na deze nacht hopen wij wat te kunnen slapen in het vliegtuig. Niet echt gelukt. Wel mogen wij door de lengte van Rogier, naast de nooduitgang zitten! Om 14.00 uur landen wij in Ho Chi Minh en start ons visum-avontuur. Stap 1 is het visum in ons paspoort krijgen. Na 1,5 uur is dat gelukt. Stap 2 door de douane. Nog eens 1,5 uur verder is ook dit gelukt. Om 17.00 uur stappen wij in een Uber naar ons appartement.
Etentje
Even snel opfrissen (slapen zit er wederom niet in) en dan worden wij opgehaald door Jasper (ex-vriend van Marleen) voor een etentje. In plaats van een etentje in het nieuwe restaurant van Martijn (vriend van Jasper en kennis van Marleen) stonden wij ineens in het nog niet geopende restaurant Tomatito Saigon van Martijn voor een tasting. De meest smaakvolle tapas kwamen de keuken uit, heerlijke rode wijn werd geschonken en wij werden ondergedompeld in de vriendelijke en open expat-community van HCMC. Mocht je HCMC terecht komen, ga dan hier zeker eten en kies de zalm! Maar met de weinige uren slaap, twee volle dagen reizen houden wij het rond 12.00 uur voor gezien. Wel waren de glazen wijn niet te tellen, omdat die constant vol bleven door oplettende obers (helden!). Je zou denken dat wij na Puerto Princessa onze les hebben geleerd… Ezels stoten zich wel degelijk twee keer hetzelfde glas….we sluiten een derde keer overigens niet uit.
De zaterdag hebben wij in ons appartement doorgebracht met een afhaal Hawaï-sushi-poke bowl van om de hoek, die overigens erg smaakvol was.
Ho ho ho! Merry Christmas night
Op zondag zijn wij uitgenodigd om mee te gaan eten met Daan, die wij die vrijdag hebben ontmoet tijdens het etentje. Wederom geen Vietnamees eten, maar ook weer tapas-achtige hapjes die overigens ook heerlijk smaken. Daarna gaan wij op heule slechte muziek dansen in een rooftopbar ergens in de stad.
Sightseeing at last
Eindelijk gaan wij wat van de stad bekijken. De Notre Dame, het oude postkantoor, het War Remnants museum (het meest eenzijdige museum ever: de Amerikanen waren de duivel tijdens de Vietnam-oorlog, dat is de conclusie) en natuurlijk dwalen door de straten van de stad.
Scooters
Wat een herrie kunnen duizenden scooters maken. De hele tijd het geluid van toeters (scooters en auto’s) en het geluid van hun motoren, de een nog luider dan de ander, wat een aanslag op de oren en geen ontkomen aan. Het gaat de hele dag door.
De straat oversteken is ook een avontuur. Je moet gewoon gaan lopen. Auto’s en scooters ontwijken je wel. De eerste paar keer loopt het dun door je broek, maar na een paar keer; ogen dicht en gaan.
Zwart randje
Wij hebben genoten van HCMC en zijn klaar voor onze volgende stop; Mui Ne. Na alle toeterende scooters zijn wij toe aan een wat rustigere bestemming en kijken wij uit naar een goede nacht voordat de bus om 7.00 uur vertrekt.
Helaas krijgen wij eind van de middag een bericht dat de oma van Marleen erg slecht gaat. Om 22.30 uur heeft Marleen nog kort met haar kunnen spreken aan de telefoon en is zij een dag later overleden. Mooi en waardevol, maar emotioneel moment. Een heftige nacht werd het dus.
Bedankje
Wij willen Martijn bedanken voor zijn gastvrijheid en heerlijke eten in Tomatito. Daan voor zijn enthousiasme ons uit te nodigen tijdens een kerstdiner. En tot slot Jasper die tijd voor ons heeft gemaakt om een drankje te doen en ons mee te nemen naar het restaurant, waar wij allemaal leuke mensen hebben mogen ontmoeten!
Komentar