Hoos An

Na een week Da Lat waren wij wel weer toe aan wat anders. Hoi An it is! Met het vliegtuig waren wij binnen een paar uurtjes op onze bestemming: Rock Villa Hoi An. Rock Villa is een groot huis met tuin, zwembad en (gokje) twaalf kamers. Het ligt aan de rivier op ongeveer vier kilometer vanaf het oude centrum van Hoi An. Met de gratis beschikbare fietsen is dat een klein half uurtje fietsen. Al met al, een prima plek om een weekje te vertoeven.

Foodtour

Vietnam staat bekend om het lekkere eten. Helaas is het niet altijd even ‘overzichtelijk’ en krijg je dingen op tafel gezet, waarvan je geen idee hebt hoe je het moet eten. Ook kenden wij de helft niet van wat er verkocht wordt langs de straat. Dus wij gingen, ondanks onze aversie hier tegen, op pad met een tour. Héél veel geproefd van héél veel lekkere Vietnamese gerechten. Lucky us, wij waren de enige twee deelnemers aan deze tour. Hier houden wij van. Gelukkig hebben wij deze mazzel al vaker gehad. Hopen dat dit zo doorzet. Een dergelijke foodtour is absoluut een aanrader om meer te leren over en te begrijpen van de Vietnamese (eet)cultuur.

Fotografietour

Marleen had zich opgegeven voor een fotografietour. Door de vele regen is deze twee keer (!) niet doorgegaan… Maar, drie keer bleek ook nu scheepsrecht. Op onze laatste dag in Hoos An…Hoi An, is zij alsnog de hele ochtend op pad geweest. De tour zou van 07.00 tot 11.00 uur duren, maar uiteindelijk was ze pas rond 13.00 uur weer terug. Je leest het goed; 07.00 uur. En de tour is dus twee keer niet doorgegaan. Dit betekent dus dat we twee keer voor niets om 06.00 uur de wekker hadden gezet. Ach ja, dan heb je wat aan je dag, nietwaar?

Onder leiding van Pieter Janssen, heeft Marleen gedwaald door de steegjes van Hoi An. Ze kwam terug met 300 (!) foto’s. Naast leuke en interessante tips over fotografie, heeft ze ook meer over de cultuur van Vietnam geleerd. Wie ooit eens in Hoi An is en een fototour wilt doen, benader dan zeker Pieter Janssen op http://hoianphotowalks.com/!

Fietstour

Omdat het weer (weer) niet mee zat, en aangezien Marleen haar fotografietour dus niet doorging, konden we twee dingen doen; Of op de kamer blijven balen of een poncho aan en toch een rondje fietsen. Fietsen en regen, we blijven toch Hollanders, nietwaar? En wanneer het k-weer is, waar ga je dan als eerste heen op je fietsje? Jawel, naar het strand en tja…wij hadden het ons anders voorgesteld. Er lagen voornamelijk grote zandzakken en betonblokken om te voorkomen dat het zand niet van zijn plek spoelt. Niet het paradijselijk mooie strand, waar wij op Tripadvisor de foto’s van hadden gezien.

Gelukkig werd het wel (EINDELIJK) weer wat droger. Wij hebben verder gefietst over het platteland. Meerdere keren kwamen wij de georganiseerde fietstours tegen. Het bleek dat we het grootste gedeelte van de route die deze georganiseerde tours rijden, ook gereden hebben. In totaal hebben wij 16 kilometers weggetrapt. Tipje voor als je eens in Hoi An bent; pak Google Maps erbij en fiets over de kleine weggetjes. De georganiseerde fietstours kan je dan waarschijnlijk wel links laten liggen.

Oude stad

Wij kunnen niet anders zeggen dan dat het prachtig is. Ja, kan wel, maar dat zou nergens op slaan… De straatjes hangen vol met kleurrijke lampionnen, er staan kleine gele schattige huisjes en een deel is auto- én scootervrij! Al moet je wel oppassen voor de fietstaxi’s, want die hebben geen bel en trekken zich weinig van je aan. Wij ook niet van hen overigens.

My Son

Een must-visit is het tempelcomplex My Son (uitspraak Mie Son), dat op een uurtje rijden van Hoi An ligt. Wij hadden ons weer over onze allergie heen gezet en toch een tourtje geboekt. De enige reden dat wij toch voor deze tour zijn gegaan, was overigens op financieel economische gronden… Halverwege hebben wij de tourgroep en gids afgeschud en zijn we onze eigen weg gegaan.

My Son is een mooi, klein en overzichtelijk tempelcomplex. Het is in dezelfde stijl als Angkor Wat in Cambodja gebouwd. Ook Rogier kijkt nu erg uit om in Cambodja de ‘grote broer’ te gaan bewonderen. Het is wel jammer dat een deel van My Son is verwoest door Amerikaanse bombardementen tijdens de oorlog. Gelukkig zijn de Vietnamezen aan het renoveren en zagen die delen er ook mooi uit. Dat is wel eens anders bij renovaties in Azië.

Jack’s Cafe

In Hoi An vonden wij op Tripadvisor Jack’s Cafe. Een kattencafé, maar dan net iets anders dan degene die wij hebben bezocht in Busan. Jack’s Cafe vangt namelijk kittens en katten op die in nood zijn, op wat voor een manier dan ook. De grote tuin is omringt door een hoge muur, inclusief prikkeldraad, zodat de katten niet naar buiten kunnen, maar ook niemand zomaar naar binnen. Het blijkt dus dat katten (en ook honden overigens) worden gestolen voor de vleesindustrie. Rashonden worden zelfs meegenomen om vervolgens losgeld te eisen. Gekidnapt, ehm… gedogdnapt dus. Jack’s Cafe is een mooi initiatief dat wij als kattenliefhebbers natuurlijk graag ondersteunen.