Tour de Vietnam

Na Hue hebben wij de bus gepakt naar Phong Nha (uitspraak lijkt meer op Fong Nja). Een ‘dorpje’ naast het gigantische natuurgebied Phong Nha Ke Bang. De ingang van het park kan je niet missen op de late avond (of in ons geval de vroege ochtend). De naam van het park is in grote felle neonletters op een berg vastgemaakt en stralen je van kilometers afstand tegemoet.

Phong Nha zelf is best een treurig oord. Het is één straat waarin hotels, hostels, bars en restaurants uit de grond zijn gestampt. Zoiets sfeerloos hebben wij niet vaak gezien, als je winkelcentrum Schalkwijk, de Brinkman Passage of de gemiddelde vergaderruimte bij Rogier zijn werkgever niet mee telt…

Het hotel waar we sliepen was, zeker wanneer je het vergelijkt met waar we hiervoor hebben vertoefd, verschrikkelijk. De kamer rook vochtig en het hotel had niets gezelligs. Chinees chique noemen wij dit. Gelukkig maakte het natuurgebied deze tegenvaller meer dan goed!

Fietstour

Wij wilden graag iets actiefs doen, voor een beetje aardige prijs. Want de prijzen voor de excursies zijn hier exorbitant hoog. Uiteindelijk hebben wij er één gevonden van net onder een miljoen Dong per persoon (ongeveer 40€); een fietstour! En voor wie denkt ‘Dat valt toch wel mee?’. Dat klopt ook wel, maar met z’n tweeën geven we dan in één keer meer dan het dagbudget uit, zonder nog te hebben geslapen of gegeten. Dus, dan is dat wel veel, toch?

We gingen dus fietsen en, jawel, weer een privétour. De 37 kilometer lange tocht bracht ons via kleine dorpjes naar de Paradise Cave. Wij hadden ons een klein beetje vergist in de zwaarte van de tocht… Er zaten best steile beklimmingen in en wij voelden ons ineens deelnemer aan de Tour de Vietnam. Daar zijn onze logge lijven niet voor gemaakt (…). Komt nog bij dat we af en toe regen op ons kop kregen.

Gelukkig was het niet alleen een zware tocht, maar ook een prachtige. Wij hebben genoten van de omgeving, de geweldige uitzichten en ook de Paradise Cave zelf stelde niet teleur. Deze grot is echt erg indrukwekkend. We zijn er samen met onze gids ruim twee uur binnen geweest.

Normaal wordt deze grot overspoeld door toeristen, maar wij waren, lang leve het matige weer, bijna de enige bezoekers binnen, op een paar imbeciele Oekraïners na. Deze idioten vonden het noodzakelijk om met harde muziek aan in de grot te lopen. In eerste instantie waren ze bereid om de muziek uit te zetten, maar even later ging de muziek weer vol aan. Na een tweede keer vragen of de ‘muziek’ (nou ja, dat is wel een groot woord voor die herrie) uit kon, kregen we de bekende grote bek terug en namen ze een dreigende houding aan. Helaas voor hen lieten wij ons daar niet echt door afschrikken en besloten onze nieuwe vrienden snel door te lopen. Weliswaar met muziek aan, maar kort daarop zijn ze toch vertrokken uit de grot. En hadden wij het rijk weer zo goed als voor onszelf. Wat een droeftoeters.

Op de terugweg was het uitzicht nog steeds mooi en de tocht werd afgesloten met het spotten van echte apen, na die Oekraïense nepperds van eerder deze middag. Deze apen, begrepen wij, zien ze daar niet vaak en zelfs onze gids had ze nog niet in het echt gezien. Lucky us!

Boottour

De volgende dag zijn wij met een bootje naar een andere grot gegaan, de Phong Nha Cave. Per boot is overigens ook de enige manier om deze grot te bezoeken. Dus heerlijk lui achterover zitten en genieten van het uitzicht. Ook dit was weer een hele leuke ervaring. Het zitten en ons laten vervoeren paste bij onze zere lijven van het fietsen en zware hoofden van de biertjes (en G&T’s) de avond ervoor.