Ninh Binh wordt ook wel het Halong Bay van het vasteland genoemd. Dat kwam ons goed uit; twee vliegen in een klap! Anders hadden we nog een uur of zes extra in de bus moeten zitten om naar Halong Bay te gaan. Daar hadden we eigenlijk simpelweg geen zin meer in. Want dan hadden we ook vanuit daar nog weer een uur of vier naar Hanoi moeten reizen. Dus waar iedereen naar Halong Bay gaat, hebben wij het overgeslagen. Je moet immers keuzes maken. Spijt? Nee, want Ninh Binh was prachtig.
Boottocht
De eerste middag zijn wij gelijk in een bootje gestapt (met een Canadees die nog slechter Engels sprak dan een gemiddelde Fransoos!) om een stukje van de omgeving te zien via de Trang An rivier. Deze rivier lag namelijk op loopafstand van onze slaapplek. En dat vonden we al ver genoeg. Want wij waren gáár… We zijn vanaf Phong Nha met de nachtbus naar Ninh Binh gegaan. Na een busreis van zeven uur en een gebroken nacht, kwamen wij ’s ochtend om 04:15 uur aan. Gelukkig konden wij gelijk in een schoon bed stappen en nog een paar uurtjes slapen. De leeftijd gaat toch tellen, hè!?
Afijn, wat wij van ons in het Engels hakkelende Canadese vriend begrepen, is dat Ninh Binh inderdaad op Halong Bay op het land lijkt. Hij was wel naar Halong Bay geweest en vond Ninh Binh eigenlijk indrukwekkender, dus goede keuze van ons!
De ‘motor’ van ons bootje, was een vrouwtje op leeftijd dat ons langs rotsen en door grotten peddelde. En tof als wij zijn, hebben we af en toe met haar mee gepeddeld. Nou ja, Rogier dan, Marleen moest natuurlijk foto’s maken (…). We hebben echt genoten van deze mooie omgeving.
Het uitzichtpunt bij de Mua Caves
Je gaat naar de Mua Caves voor het uitzicht. Ja, echt waar, de grotten zelf zijn namelijk het aangluren niet waard. Je krijgt het uitzicht niet kado. Het is een klim van bijna 500 treden, maar dan heb je ook een prachtig uitzicht over het mooie landschap van Ninh Binh.
We gingen hier op de scooter naartoe. Uiteraard waren hier ook een aantal locals die een ingenieus plan hadden om een slaatje te slaan uit toeristen; betaald parkeren. Daar werkten wij natuurlijk niet aan mee, wat leidde tot een zeer boze local die ons bekogelde met stenen en dreigde met een ijzeren ketting. Buitengewoon niet onder de indruk, hebben wij de scooter bij een restaurantje om de hoek neergezet en zijn we vrolijk zwaaiend richting grotten en uitzichtpunt gelopen. Niet te geloven dat ze zo reageren, wanneer je niet in hun trucjes trapt. Droeftoeters!
Met oordoppen een idyllische plek…
We hebben een fijne plek om te slapen. Het hutje is geheel van bamboe, heeft geen ramen (alleen de kozijnen), heeft een enorm groot bed, een prima badkamer (zoals vaak in Azië, ook hier zonder douchegordijn oid) en een klein terrasje, waar we ‘lekker’ (het waren niet erg comfortabele stoelen) in het zonnetje, dat af en toe tevoorschijn kwam, konden zitten. De ligging van het hutje tussen de rijstvelden en bergen was prachtig.
We moesten wel met oordoppen in slapen. Net als overal in Vietnam gaat hier op de raarste tijdstippen snoeihard jaren ’90 house aan, de Vietnamese versies van bekende nummers of, uiteraard, karaoke! Ook hier veel hanen die het nodig vinden om aan te geven dat het veel te vroeg is met hun godvergeten kukeleku. We hebben afgesproken dat, als er ergens in een restaurantje haan op het menu staat, we dit bestellen. Paybacktime!
