Na Phnom Penh wisten wij eigenlijk niet zo goed wat wij moesten doen. De must-visit lijst was immers afgerond. Onze vrienden (Bart en Jeannette) zaten ondertussen in Koh Phangan (die wij gaan opzoeken op 7 maart). Vanwege de full moon party op 2 maart, wilden wij nog niet naar hun toe vliegen in verband met de drukte op het eiland en de daaruit voortvloeiende belachelijke verblijfskosten. Wij hebben allerlei opties de revue laten passeren... Zoals een week Bangkok, of Bangkok en een paar dagen Khao Sok National Park. Eventueel toch eerst een ander eiland bezoeken in Thailand zoals Koh Chang of Koh Kood. Uiteindelijk zijn we, voor het gemak, maar in Cambodja gebleven.
Kampot
Eerste stop was Kampot. Het is een rit van 3,5 uur vanuit Phnom Penh, dus fijn overzichtelijk. Wij wilden namelijk niet uren onderweg zijn met ferry's, bussen en tuk tuk's. We zaten in een hele leuke bungalow, net buiten het centrum. Maar omdat er gratis fietsen bij zaten, waren we zo in het levendige (ahum) centrum. Er zijn redelijk wat restaurantjes en barretjes (die overig best gezellig zijn) te vinden. Maar wat ons opviel waren vooral de oude hippies die voor het einde van de middag al laveloos op de fiets zaten. Uiteraard (het is immers een Franse kolonie geweest en weten zij dit land erg goed te vinden) stikte het van de Fransozen. Ook waren er opvallend veel Amerikanen. Die Americano's (zoals wij ze noemen; uit te spreken met een plat Amerikaans accent) hadden best veel restaurants/kroegen, waar ze keiharde rockmuziek draaiden. Na een uurtje in een bar hadden wij onze portie hardrock wel gehad en wisten we niet hoe snel we weg moesten wezen. Kampot is niet helemaal ons stadje en wij hadden achteraf toch een beetje spijt geen plek met zwembad te hebben. Verkassen dus maar. Aangezien er in Kampot niets (meer) te vinden was voor een acceptabele prijs, zijn we maar naar Kep vertrokken.
Kep
Met de tuk tuk zaten wij binnen no-time aan het zwembad. Ook in vergelijking met Marleens bezoek 3,5 jaar geleden, is Kep weinig (of niets) verandert: er is nog steeds weinig te beleven. Aangezien wij lekker aan het zwembad kunnen zitten, hebben wij besloten hier te blijven tot wij terug moeten naar Phnom Penh. Vanaf Phnom Penh vliegen wij namelijk naar Thailand om Bart en Jeannette op te zoeken. Beetje verloren weekje, maar ach...de zon en het zwembad verlichten de pijn aanzienlijk. Zeker met de kou en sneeuw in Nederland in ons achterhoofd...
We hebben wel iets gedaan, naast eten, wijn drinken en aan het zwembad hangen. We hebben weer eens een scooter gehuurd om wat rond te rijden in de omgeving.
Butterfly garden
Wij lazen in een boekje over een butterfly garden en valley. Dus wij op pad! Via een zand/modderweggetje hadden wij de spot gevonden. Rogier kon weer fijn even zijn offroadvaardigheden bijspijkeren. Niet heel bijzonder veel te beleven, maar we hebben ons wel een half uurtje vermaakt.
Een beetje op de bonnefooi rondrijden in de omgeving, vinden wij leuk om te doen. Vaak kom je dan onverwacht op mooie en bijzondere plekken. Helaas was dat hier niet helemaal het geval. Mooi was het zeker niet. Bijzonder? Ja, dat dan weer wel. Wij hebben ons verbaasd over de bende waarin Cambodjanen leven. Wij zagen bijvoorbeeld hutjes op palen in de zee en daaromheen afval, alleen maar stinkend afval. Dat zij overal afval laten slingeren, hebben we vaker gezien. Maar hier viel het extra op, omdat we het ook konden ruiken. Dan wordt het wel weer duidelijk hoe arm dit land is en hoe de levensstandaard is.
Verandering is misschien niet altijd goed...?
Ondanks dat er in Kep wellicht niet veel is verandert, hebben wij van diverse mensen gehoord dat die wel komen. De grond in Kep wordt opgekocht door Chinezen. Hoe dit stukje Cambodja eruit ziet over een paar jaar, kunnen we alleen maar raden...
Zo is de strip aan het strand bij Sihanoukville, die vol barretjes en restaurants stond, neergehaald. De grond is namelijk ook hier gekocht door Chinezen en zij stampen het ene casino na het andere casino uit de grond. Ook de andere stranden (zoals Otres beach) blijven niet gespaard.
Ook Koh Rong (het eiland waar we 3,5 jaar geleden zijn geweest) is aan verandering onderhevig hebben wij verschillende keren vernomen. Waar jij je toen nog door jungle, zand of over rotspartijen moest wagen om ergens anders uit te komen, is er nu een weg rondom aangelegd. Wij zijn bang dat de rust (zonder tuk tuk's en scooters) daar met komst van de wegen verdwenen is of in ieder geval binnenkort verdwenen zal zijn.
Als je plannen hebt om naar Cambodja te gaan: haast je! Voordat je geen stap kunt zetten zonder over Chinezen te struikelen, nergens meer een rustig stukje strand kan vinden en dit soort plaatjes niet meer te zien zijn...
Nog steeds is Cambodja een fijn land. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en het eten is lekker. Wel is het tijd om verder te gaan. Hoe langer je ergens blijft, hoe meer je de mindere punten gaat zien. Wij kijken nu uit naar een dikke week met onze billen op het strand. Koh Phangan, Bart en Jeannette... Tot 7 maart!
Ps: check https://rogier-marleen.wixsite.com/fotoverslagcambodja voor meer foto's.
