Onze vrienden Bart en Jeannette gingen drie weken op vakantie naar Thailand of, beter gezegd, naar Koh Phangan. Aangezien wij toch in de buurt waren, Cambodja ligt immers om de hoek, zijn wij hen gaan opzoeken op hét party-eiland van Thailand. En zo was het Haarlemse gintonic-team verworden tot de Koh Phan-gang. Wij hebben onze eigen party gehouden op het strandje bij ons resort. Het schap gin, bij de Family Mart op de hoek, was na een paar dagen leeg. Oeps…
Aangezien wij (heel luxe) een scooter tot onze beschikking hadden, hebben wij tussen de toiletbezoeken van Rogier (yup, hij had de welbekende Thaise griep en dat na vijf maanden eten bij allerlei obscure eettentjes door heel zuid-oost Azië), de gin & tonic (G&T)-avonden en verschillende regenbuien door, rond gecrosst over het eiland.
Open podium The Jam
Wij zijn een paar keer naar The Jam geweest. Dat is een open podium, waar iedereen die een muziekinstrument speelt of kan zingen (of in ieder geval zelf denkt dat ie het kan) mag optreden. De eerste keer hebben wij ons kostelijk vermaakt met het afkraken van de optredens. Normaal zouden wij dat natuurlijk nóóóóit doen, maar het was (op een paar leuke optredens na) echt slecht. Tijdens ons tweede bezoek hebben wij ons gelukkig kunnen vermaken met muzikanten die wél op een podium thuis horen.
Het regent, het regent…
Wij trekken schijnbaar regen aan… Dus mocht je komende 1,5 maand plannen hebben om naar Maleisië, Indonesië, Singapore of Dubai te reizen voor mooi weer, doe maar niet! Hoewel… het is ook nog regenseizoen in een aantal van die landen, dus wellicht heb je sowieso geen plannen in die richting.
Een volle dag hebben wij ‘opgesloten’ gezeten in het resort vanwege de regen. Wij konden niet met de scooter de berg op rijden, wat wel moet als je het terrein af wilt. Gelukkig hebben wij ons prima vermaakt met een spelletje Jenga (wij wel, Bart wat minder), een boek lezen en nog wat slapen. Die G&T-avonden gaan je toch niet in de koude kleren zitten…
Lekker zweven
Marleen is tien jaar geleden ook op Koh Phangan geweest. Wij hebben Haad Yao, een strand verderop bezocht, omdat Marleen wilde kijken hoe het daar is veranderd. Het bleek dat het resort, waar zij toen heeft verbleven, verdwenen is. Alhoewel het tien jaar geleden is, dat zij op Koh Phangan is geweest, en een en ander wel ver in het geheugen is weggezakt, viel het haar wel op dat er nu ontzettend veel wannabee hippies, veganisten en yogi’s waren. Tien jaar geleden zag zij die hier echt niet. Vergeet ook de ‘healing centers’ niet, waar je natuurlijk alleen vegetarisch, veganistisch of linksdraaiend karton kan eten, waar alcohol verboden is en een week of maand lekker kan detoxen in het ‘Centre of Transformation’. Om de jeuk compleet te maken, denk aan uitspraken in de trant van: ‘Mijn lichaam was klaar, maar mijn geest wist het nog niet.’ (Ja, echt gehoord #truestory). Hou toch op… Wij zijn hier te nuchter voor. Maar als je lekker wilt zweefteven, zit je op dit eiland goed.
Een kleine sfeerimpressie onthouden wij jullie natuurlijk niet!
Bourgondisch leven
Aangezien het halve eiland zen aan het yoga-en is en vega(n) graast (maar wel bier drinkt en rookt..ehhhh ja dus…), hebben wij lekker het omgekeerde gedaan. Heerlijk Italiaans eten met een schaal vol kazen en vleeswaren, dikke hamburgers eten en karaffen wijn drinken. Het bourgondische leven bevalt ons prima. Graag doen wij onze bijdrage aan het anti yoga- en vegangewauwel. Mocht je hardcore yogi en/of vegan zijn, en je voelt je ietwat beledigd door onze mening…tja…ff lekker zennen en dan voel jij je vast weer beter.
Na zo’n dikke week ontspannen en weinig doen of zien, is het tijd voor wat meer actie. Next stop: Maleisië, waar we voor tien dagen een reisgenoot krijgen: Monique, de zus van Rogier.
