Eiland hoppen

Vanuit Kuala Lumpur zijn de eilanden aan de westkust (redelijk) makkelijk te bereiken. Dus, wij gaan eiland hoppen! Monique, Rogiers zus, wilde ook graag een weekje met haar lichtgevende lijf op een bounty strand liggen. Dus op naar Pangkor, dat vier uurtjes met de bus (lees: vijf-en-een-half, het blijft immers Azië) van Kuala Lumpur verwijderd ligt. Zonder Monique hebben wij nog Langkawi en Penang met onze aanwezigheid verblijd.

Pangkor

Na een voor ons typische Aziatische busreis, maar voor Monique nog wat wennen (‘Man, rij toch eens normaal’) en 45 minuutjes met de ferry, waren we op Pangkor. Om de spanning maar gelijk uit jullie meelezende hoofden te halen (#spoileralert); Pangkor is onze favoriet van de drie. Was er dan zoveel te doen? Nee, Pangkor is ontzettend klein, we hebben (inclusief wat stops en lunch) in ongeveer drie uur het hele eiland met de scooter doorkruist.

Het wordt voornamelijk bezocht door Maleisische toeristen voor een weekend weg of korte vakantie. Verder is het ontzettend rustig en dat terwijl wij in een vakantieweek daar zaten. Ja, de accommodaties die wij online vonden waren redelijk vol, maar verder hadden wij het (inderdaad bounty-)strand bijna voor onszelf. Het eiland had een hele relaxte vibe en wij hebben vele uurtjes doorgebracht bij Daddy’s Café, waar de bediening graag Hazes jr, over de geluidsinstallatie liet knallen voor die cocktail-wegtikkende Hollanders….(‘Leef! Alsof het je laatste dag is…Leef!…’. Best een ruknummer, wel een goed advies!)

Het was overigens wel even wennen om het strand (af en toe) te delen met volledig geklede en gesluierde dames en zelf in bikini rond te hobbelen (nee, Rogier had gewoon een zwembroek aan). Het was sowieso een vreemde gewaarwording om zo’n beetje de enige niet moslim-toerist te zijn. Maar dit had absoluut zijn charme, het gaf nog meer een idee van op reis zijn. En daarom staat Pangkor op nummerrr 1....(denk de echo erbij)!

Langkawi

Na een weekend-tussenstop in Kuala Lumpur, waar wij zeker wilden weten dat Monique weer veilig op het KLM-toestel naar Nederland zou stappen, zijn wij doorgevlogen naar Langkawi. Dit eiland is, zeker in vergelijking met Pangkor, van totaal andere grootte… En zo voelt het ook. Enorme resorts, brede wegen, auto’s en alles gericht op de toerist. Lekker achter een boot paragilden (met een totale duur van wel ruim twee minuten), jetski’s huren, op een ‘banaan’ of opblaasbare sofa zitten, you name it, het kan. Niet helemaal onze cup of gin-tonic (…))

Wij zaten in een prachtig klein resort, met wederom ontzettend vriendelijke medewerkers, met een zwembad en het strand op loopafstand. Yup, het was weer #flashpacking in optima forma. Van hieruit hebben we het eiland verder verkend.

Skybridge

Met een scooter zijn wij eerst naar een verlaten strandje geweest. Nou ja, verlaten…op een stuk of 30 toeristen na dan. Een snelle plons, ff opdrogen en doorrr…naar dé bezienswaardigheid van Langkawi; de Skybridge. Met de steilste kabelbaan ter wereld (volgens de folder) zijn we naar boven gegaan. De Skybridge is een, ja, brug dus, tussen twee bergtoppen in. Op 660 meter boven de zeespiegel hangt de ongeveer 100 meter lange brug. Uiteraard zijn er hier en daar glasplaten ingemaakt om naar beneden te kijken. Daar ging Marleen natuurlijk direct …aan voorbij…

Een stel uit India zat bij ons in het karretje naar boven (heet dat een karretje bij een kabelbaan?). Zij vertelden ons dat de Skybridge inmens populair is in India vanwege een of andere film die daar zijn eindscène had. De held bungelend aan die brug ofzo… Of wij die film dan niet kenden?! Ehmmm…Wij moesten alleen maar denken aan Bollywood en of die held dan ook in zingen is uitgebarsten. Voor de geïnteresseerden hebben wij natuurlijk wel de link van de eindscène opgezocht: https://youtu.be/uq2-4bgr7UA

Het uitzicht was fenomenaal, denken we…de bewolking was prachtig. Nee, we hebben ons hier wel vermaakt. Erg toeristisch, maar ga hier wel heen, mocht je ooit op Langkawi zijn.

Mangrove-tour

Rogier is een jaar of 10 geleden (Andrea, help! Is het 10 jaar geleden?) ook op Langkawi geweest. Hij heeft toen een tour gedaan, waar de roofvogels om zijn oren vlogen. Dit wilde hij nog wel een keer en ook Marleen was hier wel benieuwd naar. We vonden een mangrove-tour en deze stelde niet teleur. Met een bootje over zee en door de mangroven. We kregen een bonus, want onze schipper spotte dolfijnen. Dat vonden wij natuurlijk dol fijn (ja, deze grap herhalen we gewoon). De roofvogels vlogen inderdaad massaal om de boot (ja, ze werden gevoerd. Ecologisch onverantwoord, maar dat is het hebben van kinderen feitelijk ook, dus daar gaat je kritiek…), een grot vol met vleermuizen, zwemmende aapjes en aapjes die de boot achter ons probeerden te overvallen, letterlijk. Ze sprongen aan boord en konden met pijn en moeite er weer afgejaagd worden. Vast schrikken voor die mensen, maar wij lachten on suf.

Langkawi is een tof eiland door die dingen die je hier allemaal kunt doen, maar het is wel massa-toerisme. Twee volle dagen was voor ons genoeg.

Penang

Vanuit Langkawi hebben wij de ferry naar Penang genomen. Dit eiland ligt drie uur varen ten zuiden van Langkawi. Wij slapen in een AirBnB in hartje Georgetown, om de hoek van de wijk Little India. Georgetown ligt, qua toerisme, tussen Pangkor en Langkawi in. Op de must-see plekken struikel je over de Koreanen die dé perfecte selfie moeten maken (immers; selfie or it didn’t happen), maar het deel waar wij zaten, konden wij de toeristen op een hand tellen.

Streetfood

Er zijn in Georgetown drie dingen die je daar gedaan moet hebben. Met stip op 1; eten! Nou, wij kunnen wellicht niet heul veel, maar eten, ja daar zijn wij best goed in. Veel streetfood hier en dus voelden wij ons gedwongen om Indiaas, Vietnamees en, voor onze ogen versgemaakte) sushi te moeten eten. It’s a dirty job, but someone gotta do it.

Streetart

Op 2; streetart. De meest prachtige tekeningen, al dan niet met ijzeren voorwerpen 3D gemaakt, door het gehele oude centrum. Prachtig! Daar kan menig graffiti-artiest (ahum) uit Amsterdam een voorbeeld aan nemen. Zo kan het dus ook.

Penang Hill

En op 3; het uitzicht vanaf Penang Hill. Met een treintje 712 meter de berg op, maar dan heb je ook wat. Het uitzicht over Georgetown is prachtig. Helaas komt het op de foto niet zo over, vanwege de regen en dikke wolken die er hingen. De belachelijke toeristenprijzen die ze hier voor koffie vragen, zijn wat minder. Ik wil een kop koffie vriend, niet je hele tent kopen…

Tijdens onze wandelingen door de stad, hebben wij ook nog het Asia Camera Museum bezocht. Stelde als informatief museum niet veel voor, maar er waren vele oude toestellen (maar dan ook echt oud) te zien. Met sommigen mocht je zelfs even klooien. Marleen haar fotografen-hart klopte wat harder. Overigens heb je op Penang Hill ook een cameramuseum, maar deze kan je overslaan. Stelde niet veel voor, máár met het kaartje voor dit museum mocht je ook het aangrenzende uilen-museum in. En dit museum, nou mensen, was helemaal k*t…alleen maar kitscherige beeldjes van uilen. Wij vroegen ons af: Waarom in godsnaam?

Wat is Maleisië een leuk land (goh, dit schrijven we wel wat vaak). Wij hebben ons enorm vermaakt. Het is makkelijk reizen, overal kan je heerlijk eten en de mensen zijn ontzettend vriendelijk (en ze spreken allemaal Engels! #hoera). Maar, ondanks dat wij ons prima nog weken zouden kunnen vermaken, zijn wij ondertussen afgereisd naar een minder bekende/populaire bestemming. Deze bestemming is ook minder makkelijk te bereizen, minder toeristisch en wat meer back to basic. Wij zijn in Sumatra! En waarom dan deze plek? Dan maar gelijk een tweede spoileralert in één blog; voornamelijk vanwege de ‘bosmensen’…

Vergeet niet ons fotoverslag in de gaten te houden, daar komen snel nieuwe foto's op!

#Maleisië #PalauPangkor #Pangkoreiland #Langkawi #Penang #Georgetown #streetfood #streetart #Mangrove #PenangHill #Skybridge